21 września 2011 r. w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Skierniewicach odbył się na wernisaż wystawy fotografii Andrzeja Piotrowskiego. Spotkaniu towarzyszył pokaz zdjęć z wyprawy geologicznej na Islandię.
Andrzej Piotrowski urodził się w 1945 roku w Warszawie. Ukończył geologię na Uniwersytecie Warszawskim i muzeologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest projektodawcą i założycielem Muzeum Przyrodniczego w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Wykłada historię fotografii w specjalistycznych szkołach warszawskich, w oparciu o liczącą ok. 20 tys. zdjęć prywatną kolekcję. Jest autorem artykułów popularnonaukowych oraz publikacji z dziedziny paleontologii, muzeologii, historii fotografii. Organizator szeregu wystaw przyrodniczych, dawnej fotografii a także ekspozycji autorskich własnych zdjęć, kierownik pięciu wypraw Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej na rosyjski Daleki Wschód.
Islandia to kraj wyjątkowy. Oryginalna, charakterystyczna dla regionów subpolarnych przyroda (brak lasów, trwający całą letnią dobę dzień, rośliny znane tylko z regionów północnych i znajdowane od czasu do czasu rogi reniferów) powodują, że odbieramy podróż po wyspie jako coś bardzo egzotycznego.
Dla geologa to miejsce silnych przeżyć zawodowych. Sąsiadujące ze sobą lodowce i czynne wulkany, a także ciągnąca się przez całą wyspę strefa ryftu (granica między płytami tektonicznymi: euroazjatycką i północno-amerykańską), to strefa zjawisk opisywanych w większości podręczników geologii dynamicznej. Tu można zobaczyć dziejące się na naszych oczach procesy geologiczne.
Islandia to kraj górzysty, zbudowany ze skał wulkanicznych. W niektórych regionach są one przepełnione minerałami. Jaspisy, onyksy, agaty i kwarce możne tu znaleźć w wypływających z lodowców rzekach.
Wybrzeża Islandii są wyjątkowo malownicze. Fiordy sąsiadują tu z olbrzymimi płaszczyznami ciągnących się po horyzont sandrów utworzonych przez lodowce. Bardzo często występują wysokie klify, będące jednocześnie „bazarami ptasimi”. Tutaj żyją morskie ptaki maskonury (Fratercula arctica), będące symbolem wyspy.
Islandia jest krajem mało zaludnionym. Ludzie żyją w większych miastach, Rejkiawiku czy Akureyri lub w rozrzuconych na wybrzeżu farmach (centralna część wyspy jest bezludna). Prawie wszyscy zajmują się połowem ryb lub hodowlą. Jadąc słynną „jedynką”, szosą okrążającą wyspę, widzimy na pastwiskach owce i przepiękne miejscowe konie. Jest to specjalna „rasa” koni przystosowana do życia w trudnych warunkach, chroniona przez Islandczyków jako coś charakterystycznego dla wyspy. Bardzo ciekawy, i w pierwszym momencie zupełnie nie zrozumiały dla przybysza z Europy, jest język islandzki. Należy on do grupy germańskich języków, ale na szczęście na Islandii można porozumieć się po angielsku.
Andrzej Piotrowski